In het commentaar schrijft “The Lancet” dat er geen enkel bewijs is dat homeopathische middelen nut hebben. Er wordt ervoor gepleit de discussie daarover te staken. Ook artsen dienen hun patiënten te vertellen dat ze tijd verdoen door homeopathische middelen in te nemen. Aan de andere kant vindt “The Lancet” dat reguliere artsen meer contact met hun patiënten moeten zoeken, in plaats van alleen medicijnen voor te schrijven.
Aanhangers van de homeopathie trekken de resultaten van dubbelblinde en andere objectiefwetenschappelijke onderzoeksmethoden in twijfel omdat dit soort onderzoek in de homeopathie niet mogelijk zou zijn; de homeopathische methode behandelt niet het symptoom, maar de patiënt als geheel waarbij het middel specifiek op een patiënt afgestemd wordt. Opvallend is dat middelen die “over de toonbank” worden verkocht in apotheken en drogisterijen puur verkocht worden op indicatie voor klinische klachten, en dus niet op de persoon afgestemd zijn. Merken we hier opnieuw een typische ad hoc oplossing, kenmerkend voor pseudo-wetenschappen?
Het systematisch van de hand wijzen van verklaringen steunend op de bekende wetenschap is volgens Langmuir een typisch verschijnsel van pathological science. De verklaringen die de homeopathie naar voren schuift zijn telkens in tegenspraak met de reeds aanvaarde theorieën. De homeopathie probeert wel op een wetenschappelijke methode z’n gelijk te halen, maar als puntje bij paaltje komt, zijn de door hun uitgevoerde proeven wetenschappelijk niets waard. Ze weigeren elke wetenschappelijke verklaring (bvb. het placebo-effect) te overwegen als het hun zaak, hun “geloof” kan schaden.
[Lees verder...]