Het lijkt er sterk op dat vele genezingen door homeopathie toe te wijzen zijn aan het placebo-effect. Uit een Nederlands onderzoek blijkt dat een bezoek aan een homeopaat gemiddeld 35 minuten in beslag neemt, in tegenstelling tot slecht 15 minuten bij een normale dokter. De patiënt ondergaat bij een homeopaat een ware ondervraging, met bijvoorbeeld vragen over wat de patiënt droomt, waar hij bang voor is, hoe z’n relatie is met de partner,… Dit in tegenstelling tot een klassieke dokter die enkel vragen zal stellen die relevant zijn voor de klachten van de patiënt. Door de uitvoerige bevraging krijgt de patiënt de indruk dat de homeopaat écht op zoek gaat naar de oorzaak, z’n tijd neemt om een oplossing te zoeken, en de behandeling volledig afstemt op zijn hele persoon. Dit schept hoop en verwachting, en kan een via het placebo-effect verklaren waarom de zieke zich beter voelt.
Daarbij komt nog dat vaak symptomen een psychische oorzaak kennen. Een goed gesprek met iemand die beweert u te begrijpen, u volkomen gelijk heeft, én een wonderbaarlijke oplossing kent en voorschrijft, kan wonderen doen voor de zieke. Dit in tegenstelling tot een klassieke arts. Die zal eerlijk aan de patiënt vertellen dat er lichamelijk niets mis is, dat de problemen geestelijk zijn. Maar het is niet gemakkelijk voor een mens om te aanvaarden dat hij geestelijke problemen heeft. De patiënt voelt zich misbegrepen, is ontgoocheld dat er niets mis is, en zelfs beledigd als hij doorverwezen wordt naar een psychiater. Psychosomatische oorzaken worden door de huidige maatschappij ook moeilijker aanvaard. Iedereen zal van zichzelf aanvaarden dat een virus of een bacterie hem ziek maakt. Maar wie durft aan z’n collega’s (én aan zichzelf) vertellen dat de lichamelijke klachten het gevolg zijn van stress, of relatieproblemen, of andere geestelijke oorzaken kent? Een dokter die de waarheid zegt, en eventueel doorverwijst naar een psychiater, zal vaak als incompetent bestempeld worden. Als de patiënt dan uiteindelijk bij een homeopaat terechtkomt, die erkent dat er werkelijk iets met hem aan de hand is, uitgebreid naar hem luistert, en uiteindelijk een therapie voorschrijft, voelt de patiënt zich begrepen. Hij kan troost putten uit de aandacht die hij krijgt, vooral omdat bij een homeopaat het subjectieve aan bod komt. Daardoor kan het placebo-effect ten volle in werking treden, en het resultaat is dat de patiënt zich beter voelt. Echter, de homeopathische benadering van het psychosomatische heeft ook z’n nadelen: de patiënt wordt bevestigd in z’n ziek zijn, terwijl de psychische oorsprong van de klachten ongemoeid wordt gelaten. De patiënt voelt zich op korte termijn misschien wel beter, maar op langere termijn treedt het probleem terug op de voorgrond.
[Lees verder...]
