Homeopathische Materia Medica

Belangrijk om op te merken bij Hahnemanns experimenten is dat de medische wetenschap in die tijd nog in de kinderschoenen stond. Incubatietijd, bacteriën, virussen, pathogenen,… het was allemaal onbekend. Hahnemann kon onmogelijk weten dat malaria veroorzaakt werd door een parasiet in het bloed. Toch was hij weinig kritisch tegenover z’n eigen bevindingen, en trok hij overhaaste conclusies. Als kinine bij een gezond persoon koorts zou veroorzaken, waarom zou dan de werkzaamheid van kinine bij malaria op het veroorzaken van koorts berusten? En als dit bij een bepaalde ziekte wel zo was, waarom zou je dit werkingsprincipe dan een universele wet maken die geldt bij álle ziektes. En toch deed Hahnemann dit. Op basis van één waarneming voor één ziekte, veronderstelde hij dat zijn similiaprincipe voor alle ziektes gold, zonder ook maar één uitzondering.


Hahnemann voerde heel wat proeven uit. Hij diende stoffen toe aan proefpersonen, die in het kleinste detail alles wat ze voelden (alle symptomen) noteerden in een dagboek. Zo werden er pagina’s lange symptomen genoteerd zoals “de onweerstaanbare drang om te zingen, angst voor de toekomst, levensmoeheid, het gevoel dat het haar recht overeind staat in een werveling, tanden lijken gevoelloos en los bij het kauwen, enz…” Deze waarnemingen werden gecompileerd in de “Homeopathische Materia Medica”, en beschrijven voor elk van de geteste stoffen (nu al zo’n 2500) honderden tot duizenden symptomen. Dat de beschreven stoffen bepaalde symptomen kunnen veroorzaken, klinkt aannemelijk (sommige zijn zelfs giftig). Maar deze lijst van symptomen is niet betrouwbaar vanuit wetenschappelijk oogpunt. Statistisch gezien heb je een voldoend aantal proefpersonen (minimum enkele honderden, en het liefst enkele duizenden) nodig om geloofwaardige verbanden te leggen tussen de toegediende stof, en de symptomen. Voor de bijbel van de homeopathie is dit statisch basisprincipe met de voeten getreden. Zelfs tegenwoordig zijn de homeopaten tevreden met een experiment bij 1 tot maximaal 8 personen. Uit die lijvige lijst met stoffen en hun symptomen kunnen geen wetenschappelijke conclusies getrokken worden.

[Lees verder...]